المؤلف استاد كاك ناصر سبحانی
استاد ناصر سبحانىرحمه الله، در مهرماه 1330 هـ.ش. در روستاى «دوريسان»، از توابع شهرستان پاوه، استان/ولایت كرمانشاه، در يك خانواده متديّن و بىآلايش ديده به جهان گشود.
شش بهارى كه از عمر مباركش سپرى شد، توسط پدر وارد اوّلين دبستان/ مکتب ابتدائی تازه تأسيس شدهى زادگاهش شد و در كلاس اول دبستان ثبت نام گرديد؛ اما بعد از اندكى، به علت استعداد شگرف ايشان و به پيشنهاد معلّم دلسوزش، در كلاس دوّم دبستان ثبت نام شد.
استاد، در سن 10 سالگى، با از دست دادن مادرش، از لطف و مهر مادرى محروم شد.
اين نوجوان تيزهوش و با استعداد، پس از 2 سال وقفه در تحصيلاتش، در سال 1344 هـ.ش. در تنها دبيرستان شهرستان پاوه، ثبت نام به عمل آورد و هر سال در ميان همكلاسىهاى خود، با نمرات عالى، شاگرد اوّل شناخته مىشود. سرانجام در سال 1347 به اخذ گواهينامه سيكل اوّل و رتبهى ممتاز نايل گرديد و در سراسر منطقه به تيزهوشى و نبوغ شهرت يافت. ايشان با وجود استعداى كه داشت و علىرغم اصرار پدر و دايى محترم و مربيان و اولياء دبيرستان، مبنى بر ادامهى تحصيل در سطح دوّم دبيرستان در مركز استان (كرمانشاه)، راهى مدارس علوم دينى شد و چنين انتخابى را مسير رسيدن به آرزوهايش مىديد.
استادرحمه الله، پس از ختم قرآن در مدت چهل روز، در مسجد زادگاهش، بىصبرانه در پاييز همان سال (1347هـ.ش) به مدارس علوم پیوست و در حجرههاى ساده و بىآلايش شهرها و روستاهاى استان كردستان، به طلب علم و تزكيه روح پرداخت. وقتى دوستان علت چنين انتخابى را از او مىپرسند، ايشان در جواب مىگويد: دست يافتن به پاسخ اين سؤال است كه چرا و با چه هدفى خداوند قرآن را براى انسان نازل كرده است؟
استاد، در سال 1353 هـ.ش. پس از شش سال تلمّذ در محضر اساتيد مدارس علوم دينى كردستان، تحصيلات را در سطح عالى به پايان رسانيد و پس از كسب اجازه از محضر استادانش، به عنوان يكى از عالمان منطقه، مشغول راهنمايى و ارشاد مردم شد.
استاد، علىرغم آنچه گفته شد، در زمينههاى ديگرى نيز مقالاتى با زبان عربى و فارسى نوشته و آنها را براى چاپ به مجلات خارجى و روزنامههاى داخلى ارسال كردهاند. در اين راستا مىتوان به مقالهى ايشان در مورد «اصلاحيهى پيش نويس قانون اساسى» بعد از انقلاب، اشاره كرد كه در روزنامهى كثير الانتشار «كيهان» به چاپ رسيد.
استاد، مصمّم بود كه ميراث پيشينيان صالحش را، به شيوهاى نو، تنقيح نمايد كه در اين راستا مىتوان به تلخيص كتابهاى «مدارج السالكين» ابن قيمرحمه الله و «الاعتصام» امام شاطبىرحمه الله اشاره كرد.
استاد، در زمينههاى مختلفِ تفسير، علوم حديث، آثار مكتوبى از خود به جاى گذاشتهاند و اثر «الولاية والإمامة» ايشان به دو زبان عربى و فارسى را مىتوان يكى از آثار جاودانهى ايشان به حساب آورد. اثر مكتوب «رسالة الآلام» ايشان را مىتوان يكى از شاهكارهاى ادبى معاصر نامبرد كه آن را پس از بمباران شيميايى حلبچه نوشته و در آن به مظلوميت ملت كُرد اشاره كرده است.
با كمال تأسف، بسيارى از آثار ايشان ناتمام ماند، و تقدير خالقِ حكيم بر اين بود كه ايشان در تداوم هفت سال و نيم دورى از زادگاهش، در 1368/12/28 پس از نه ماه و نه روز بىاطلاعى خانواده از ايشان، دارفانى را وداع گويد و به ملكوت أعلى پرواز كند.